جنابت جنب شدن در ماه رمضان

[ثبت سیستمی 11]

پرسش: اگر کسی در ماه رمضان بعد از اذان صبح در خواب جنب شود روزه اش باطل می شود؟

پاسخ: روزه باطل نمی شود و فقط غسل کند.

منبع: سایت آیت الله العظمی سیستانی

ببینید: رساله جامع، م۱۹۶۸ |

[ثبت سیستمی 11]

پرسش: شب جنب شدم و آب قطع بود و تا دو دقیقه مونده با اذان صبح آب اومد نمیرسیدم غسل کنم اذان گفت بعدش غسل کردم و نماز خوندم ایا روزه ام صحیح است؟

پاسخ: وظیفه شما در تنگی وقت تیمم کردن بود، ولی اگر قبل از دخول فجر یقین داشتید که تیمم در تنگی وقت بر شما واجب نیست (بخاطر جهل در مسأله) و در این حال فجر (اذان صبح) داخل شد روزه شما صحیح است.

منبع: سایت آیت الله العظمی سیستانی

ببینید: رساله جامع، م۱۹۹۲ |

[ثبت سیستمی 11]

پرسش: اگر کسی در شب ماه رمضان در خواب محتلم شود و بعد بیدار شود و دوباره بخوابد بدون اینکه بداند آیا صبح شده یا حکم آن چه می باشد؟

پاسخ: اگر یقین و یا اطمینان داشته باشد که اگر دوباره بخوابد پیش از اذان صبح بیدار می شود، و تصمیم هم داشته باشد که بعد از بیدار شدن غسل کند چنانچه دوباره بخوابد و تا اذان بیدار نشود روزه او صحیح است و اگر اطمینان نداشته باشد بنابر احتیاط واجب قضا بر او واجب می شود.

منبع: سایت آیت الله العظمی سیستانی

ببینید: رساله جامع، م۲۰۰۲ |

[ثبت سیستمی 11]

پرسش: اگر بخاطر خجالت عمدا بر جنابت بمانیم با این قصد که سحر قبل اذان در تنگی وقت تیمم کنیم ولی خواب بمانیم و بیدار نشویم با این که حتی یک درصد هم این احتمال را که خواب بمانیم نمی دادیم حکم روزه ان روز چیست ؟

پاسخ: استغفار کنید و روزه صحیح است.

منبع: سایت آیت الله العظمی سیستانی

ببینید: رساله جامع، م۱۹۹۸ |

[ثبت سیستمی 11]

پرسش: اگر شخصی جنب باشد و نماز و روزه ی قضا بگیرد ولی نداند که جنب است وبعد از چند مدت متوجه شود و بداند که جنب بوده تکلیف چه می‌باشد؟

پاسخ: روزه های وی صحیح است و نمازهایی که بدون غسل به جا آورده بجا آورده است باید قضا کند.

منبع: سایت آیت الله العظمی سیستانی

ببینید: رساله جامع، م۱۹۹۲ |

[سید داوود حسینی مهمان]

سلام در ماه رمضان اگر شب جنوب باشد به خواب بماند بعد از اذان صبح بیدار شود حکم روز ه اش چیست

[عقباطلب 5]

سلام علیکم 

اگر فردی که جنب است در شب ماه رمضان برای «بار اوّل»، عمداً بخوابد و تا اذان صبح بیدار نشود، حکم روزۀ او صورت‌های مختلفی دارد:

 

۱. یقین یا اطمینان داشته باشد که اگر بخوابد قبل از اذان صبح بیدار می‌شود و با تصمیم به اینکه بعد از بیدار شدن غسل کند، بخوابد؛ در این صورت، روزۀ وی صحیح است.

 

۲. یقین یا اطمینان داشته باشد یا احتمال عقلایی دهد که اگر بخوابد قبل از اذان صبح بیدار می‌شود، ولی نسبت به اینکه بعد از بیدار شدن باید غسل کند، توجّه نداشته و غافل باشد؛

 

در این صورت، باید روزۀ آن روز را تمام کند و بنابر احتیاط واجب، آن را به قصد قربت مطلقه انجام دهد و قضای آن را نیز به‌جا آورد.

 

۳. اطمینان به بیدار شدن نداشته باشد، ولی احتمال معقول دهد که بیدار شود و با تصمیم بر غسل کردن بخوابد؛

 

در این صورت، باید روزۀ آن روز را تمام کند و بنابر احتیاط واجب آن را به قصد قربت مطلقه انجام دهد و بنابر احتیاط واجب قضای آن را نیز به‌جا آورد.

 

۴. بداند اگر بخوابد تا اذان صبح بیدار نمی‌شود؛

 

۵. یقین یا اطمینان داشته باشد یا احتمال معقول دهد که قبل از اذان صبح بیدار شود، ولی نخواهد بعد از بیدار شدن غسل کند؛

 

در این دو صورت (۴ و ۵)، باید روزۀ آن روز را تمام کند و بنابر احتیاط واجب آن را به نیّت قربت مطلقه انجام دهد و قضا و کفّاره بر او واجب می‌شود.

 

۶. یقین یا اطمینان داشته باشد یا احتمال معقول دهد که قبل از اذان صبح بیدار می‌شود، ولی تردید داشته باشد که بعد از بیدار شدن غسل کند یا نه؛

 

این صورت، بنابر احتیاط واجب حکم مورد قبل را دارد.