۱۴۶۰

[مهمان مهمان]

شخص مسلمان بايد عقيده‏اش به اصول دين از روى بصيرت باشد، و نمى‏تواند در اصول دين تقليد نمايد، يعنى گفته كسى را كه علم به آنها دارد به صرف اينكه او گفته است قبول كند. ولى چنانچه شخص به عقائد حقّه اسلام يقين داشته باشد، و آنها را اظهار نمايد ـ هر چند از روى بصيرت نباشد ـ آن شخص مسلمان و مؤمن است، و همه احكام اسلام و ايمان بر او جارى مى‏شود. 

 

و امّا در احكام دين ـ در غير ضروريات و قطعيات ـ بايد شخص يا مجتهد باشد كه بتواند احكام را از روى دليل بدست آورد، يا از مجتهد تقليد كند، يا از راه احتياط طورى به وظيفه خود عمل نمايد كه يقين كند تكليف خود را انجام داده است.

مثلاً: اگر عدّه‏اى از مجتهدين عملى را حرام مى‏دانند، و عدّه ديگر مى‏گويند حرام نيست، آن عمل را انجام ندهد. 

 

و اگر عملى را بعضى واجب، و بعضى مستحب ميدانند، آن را بجا آورد. 

 

پس كسانى كه مجتهد نيستند، و نمى‏توانند به احتياط عمل كنند، واجب است از مجتهد تقليد نمايند.

یکی این مساله آقای سیستانی توضیح میده و میگه برای چیه

[شوندی 11]

سلام علیکم 

این مسئله عقلی است و عقل این مطلب رو تایید می‌کند که در اصول دین چون به عقیده انسان مربوط است نمی‌تواند مکلف به گفته شخص دیگری که غیر معصوم است اعتقاد پیدا کندمثلاً بگویدچون آقای مرجع گفته خدا وجود دارد من هم میگویم خدا وجود دارد.

اما در احکام غیر از ضروریات و قطعیات یا انسان مجتهد است یعنی متخصص در دین می‌باشد و می‌تواند احکام خود را از روایات و آیات پیدا کنند یا متخصص نیست که مثل امور دیگر زندگی انسان به متخصص رجوع می‌کند یعنی اگر مریض شدبه دکتر مراجعه می‌کند و اگر ماشین او خراب شد به مکانیک مراجعه می‌کند.

یا اینکه به احتیاط عمل می‌کند معنای این جمله این است که شخص مکلف میداند تکلیفی به گردن او واجب شده است، اما نمی‌داند چگونه برئ الذمه می‌شود پس اگر مجتهد نیست و یا مقلد نیست عقلا باید به احتیاط عمل کنم مثلاً در مکانی نمی‌داند نمازش کامل است یا شکسته باید احتیاطاً هر دو را بخواند تا یقین کند برئ الذمه شده است.

و الله العالم