۶۳۴

[سید علی الواعظ مهمان]

السلام علیکم و رحمةالله

بنده به سؤالات پائین جواب واضح (حلال یا حرام بودن) را خواهانم.

 

استفاده از اشعاری که در متن آنها از می، میخانه، پیمانه، مستی، شراب، جام، باده، ساقی، ساغر، صنم، رعنا، پیر خرابات، باده، مطرب، خراب، افسون، افسونگر، جنون، دائم الخمر، هوالهو، حضرت شراب، شراب عشق، حسین می بده، می علی ساغر علی، خُمره‌ی می، هو هو عسل عسل، هو علی مدد، سبو علی سرّ مگو علی، بی خود از خود شدم، چشم و ابرو، زلف و گیسو، موی و جادو، خالق و رازق یا علی، خمار و مبهوت، رب جلی یا حیدر، جام سبو کشان، پیالهء ناب، جام نایاب، تیغ ابرو، مه سیما، قد دلجو، زیبا صنم، صورت زیبا، بُت دلجو، زیبا نگارم، نرگس شهلا، طلعت زیبا، ماه سیما، کمان ابرو، کمند دلجو، رخسار ماه، لعل لب، زلف بر باد مده، نعره‌ی هو هو، حی لایموت، دلربا و دلبر و دلدار، ای لیلی من، مجنون تو ام، زلف کج و فتنه جوی علی، بد مستی می‌کنم، دلبرک نازنین، دلبر غزّال، مجنون الزینب، و الفاظی مانند قمرالله در مجالس عزای سیدالشهداء صلواة‌الله علیه حلال است؟

[ترنجیان 94]

سلام علیکم 

استفاده از این الفاظ که بیشتر انها جزء خبائث‌ ومحرمات است سزاوار استفاده نیست . اگر چه این الفاظ معنای حقیقی ان مد‌نظر نیست وکنایه از معنایی است اما در عین حال مناسب مقام وشان اهلبیت ومجالس اهلبیت نیست