علی محمد زمانی

ممنونم اما این خطبه می‌فرماید که معاویه شما را به ناسزا به من و بیزاری جستن از من دستور می‌دهد و حضرت هم می‌فرمایند که ناسزا بدهید ولی بیزاری نجویید. می‌خواستم بدانم که با توجه به این کلام حضرت اگر شخصی در یک شرایط مشابه قرار گرفت آیا مجوز این را دارد که برای خلاصی از شر دشمن ناسزا بگوید ولی تحت هیچ شرایطی بیزاری نجوید حتی اگر او را بکشند یا شکنجه دهند؟

سلام علیکم در خطبه 57 نهج البلاغه حضرت میفرمایند که با توجه به این سخن حضرت در مواقع اجبار دشمن و ضرورت و ترس از خطر میشود ناسزا گفت ولی بیزاری جستن هرگز؟یعنی نمیتوان به دروغ و فریب این سخنان را بر زبان آورد ولی در دل مومن بود؟